Geliefde lezers,
Het is al weer enkele weken geleden dat mijn vrouw en ik veilig terug mochten keren na onze bezoeken aan al onze Canadese gemeenten. We hebben zeer vermoeiende en intensieve weken achter ons liggen.We zijn ons werk ditmaal begonnen in Alberta, de meest westelijk gelegen prairieprovincie van Canada. Hier mochten we veilig aankomen na alle officiële maatregelen en verordeningen van de overheidin Canada. Voor de vlucht en na de vlucht moesten we een test laten afnemen omdat we niet gevaccineerd zijn. Tot twee keer toe was gelukkig de uitslag hiervan negatief. De achtste dag moest er nog een test plaatsvinden. Alles bij elkaar zeer omslachtig, waarin we het gevoel hadden continu gecontroleerd te worden door onze uitzonderingspositie.
Deze keer hebben we de quarantainetijd doorgebracht in het dorpje Fort Macleod, ongeveer 16 km.van ons kerkgebouw in Monarch. De leden van de gemeente zorgden tijdens ons verblijf voor alles. We verbleven in een gerieflijk huisje van leden van onze gemeente aan de rand van het dorp, dicht bij de Old Man River.
Juist hier aan deze plaats hebben we de ingrijpende beslissing moe-ten en mogen nemen om de gemeente van Vriezenveen te gaan dienen. Dan is het: Uw weg was inde zee, en Uw pad in grote wateren, en Uw voetstappen werden niet bekend (Ps. 77:20). Geve de Heere Zijn gunstrijke bevestiging aan Zijn eigen werk om onvoorwaardelijken van harte te volgen.
Ja, in alle plaatsen waar Hij Zijn geroepen knechten zendt met Zijn bevel: En de heer zeide tot den dienst-knecht: Ga uit in de wegen en heggen; en dwing hen in te komen, opdat mijnhuis vol worde (Luk. 14:23).
Hoe waar is het wat Mozes optekende in Ps. 90:10 ... en wij vliegen.daarheen. Hoe snel zijn de dagen in Alberta voorbij gevlogen, waar we tot 4 keer toe mochten voorgaan in de gemeente van Monarch. Monarch is maar een klein onbeduidend gehuchtje waar het kleine kerkgebouw staat. Het is gebouwd vlak aan de rand van een grote coulee (diepe vallei), op een hoge heuvel. Van ver kan men het kerk je al zien staan door het opvallende rode dak en de rode toren. Gedurig hebben we daar ook gewezen op de symbolische rode kleur en mogen aandringen op de noodzaak van Christus' verzoenend bloed en gerechtigheid te mogen ontvangen in de weg van de waarachtige bekering. Hoe vaak mochten we daar ook het Woord en de heilige sacramenten bedienen, die alle heen wijzen naar het dierbaar bloed van de Borg Jezus Christus en Die gekruisigd. De levende Kerk mag daar-van bij tijden getuigen: Mijn Liefste is blank en rood, Hij draagt de banier boven tienduizend (Hoogl. 5:10).
Het was zeer aangenaam om de gemeente weer in zijn geheel rondom het Woord te mogen ontmoeten.In de achterliggende jaren waren ook hier de maatregelen behoorlijk ingrijpend, met beperkte opkomsten afstand houden. Alle ambtelijke arbeid hebben we hier weer mogen verrichten. Allereerst hebben we een dienst geleid waarin is stilgestaan bij het ingrijpende overlijden van beide bejaarde ouders van de familie Van Driesten, in de tijd van zes weken. Een groot verlies. Heilige de Heere deze ernstige roepstem aan de harten van deze zo bedroefde familie. Overal waar we komen zijn de kerkhoven te vinden aan de rand van de dorpen of steden, ook hier in Alberta. Waar ook ter wereld we onze woning hebben, voorons allen geldt het woord in Hebr. 9:27: En gelijk het den mensen gezet is éénmaal te sterven, en daarna het oordeel. Wat is het dan goed om in die omstandigheden onder het gepredikte woord te verkeren.
Ook mocht er in de week daaropvolgend weer een diaken voor het eerst in het ambt bevestigd worden. In de andere diensten mocht de Heilige Doop worden bedienden hebben 5 jonge mensen belijdenis des geloofs afgelegd. Ontroerend is het dat ook op deze afgelegen plaats jongeren zich hiermee van harte verbinden aan de onwankelbare belijdenis die niet naar de mens is van nature. Moge het geweest zijn als de jonge discipelPetrus aan het begin van zijn weg: Heere, tot wien zullen wij heen gaan? Gij hebt de woorden des eeuwigen levens (Joh. 6:68).
Na deze arbeid zijn we de lange rit begonnen naar de provincie British Columbia. We hebben ook deze keer gekozen voor de al oude route Highway nummer 3. Deze route leidt dwars door de Rocky Mountains. Continu voert deze weg langs allerlei dorpjes en steden maar ook door allerlei bergpassen. Deze keer was het ook weer zeer rustig op de weg. Ook was het weer bijzonder aangenaam: droog en niet te warm. De eerste dag hebben we ongeveer 800 kilometer afgelegd en hebben we overnacht inde plaats Osoyoos.
De andere dag zijn we verder getrokken en mochten we in de middag veilig op onze bestemming aankomen. Hier, in de gemeentevan Chilliwack, heerst grote blijdschap en verwondering dat onze geliefde medebroeder Van der Tang het beroep naar deze gemeente heeft mogen aannemen. Maar dat geldt ook niet minder voor de andere drie gemeenten hier in Canada.
In de daarop volgende weken hebben we ook hier veel ambtelijk arbeid mogen verrichten. Allereerst hebben we hier een huwelijksdienst geleid. We mochten weerstaan op de vertrouwde kansel in Chilliwack. Wat was het goed zoveel bekenden weer te mogen ontmoeten. Toch ging er door ons samen veel heen, na de verregaande beslissing die we hebben moeten nemen. Op de eerste dag des Heeren in Chilliwack mocht Zijn Woord bediend worden voorafgaande aan de toebereiding van de Verbondsdis. Moge het voor allen die mochten toe naderen tot Zijn tafel geweest zijn:
Gij hemel, aard' en zee, vermeldt Gods lof;
Laat al wat leeft Zijn trouw en goedheid prijzen;
Want God zal aan Zijn Sion hulp bewijzen,
En Juda's steên herbouwen uit het stof.
Daar zal Zijn volk weer wonen naar Zijn raad;
God eeuwig hun Zijn volle gunst betonen;
Daar zullen zij, Gods knechten met hun zaad,
Zij die Zijn Naam beminnen, erf'lijk wonen.
— Ps. 69:14 ber.
(slot volgt)