die jongste verwikkelinge uit Suid-Afrika.

Hiermee Marieke se gereelde nuusbrief.
Kortom, ons deel die jongste verwikkelinge uit Suid-Afrika. Lees lekker!

Naar Nederland...

Als deze nieuwsbrief verstuurd wordt, hoop ik bijna te vertrekken voor een verlofperiode in Nederland. Ik zie er erg naar uit om weer op Nederlands bodem te lopen, mijn familie en vrienden te zien en in de gemeente te kunnen zijn!

Naast het uitzien vind ik het moeilijk om mijn werk achter te laten; het is een dubbel gevoel. Er is veel nood en verdriet, vriendschappen zijn ontstaan en de mensen op het veld hebben een grote plek in mijn hart.

Het leert mij dat ik mijn pinnen niet te diep in de aarde moet slaan en moet belijden: 'Wij hebben hier geen blijvende stad, maar wij zoeken de toekomende.' (Hebreeën 13:14).

Op D.V. 2e kerstdag (26 december) hoop ik in de middag in de gemeente te vertellen over het werk en mijn leven in Zuid-Afrika. Bij deze van harte uitgenodigd!

Op bezoek bij Mmapula

Dit verteld Mmapula mij met tranen in haar ogen. Ze helpt ons met het vertalen van Bijbelverhalen uit bijvoorbeeld de kinderbijbel van H. van Dam naar het Setswana. Naast haar ondersteuning komt ze trouw naar de Bijbelklassen. Mmapula komt uit een diep dal van depressie. In deze periode had zij diepe twijfels of God wel bestond en of Hij van haar lijden af wist. Maar ze vertelde mij dat Heere haar heeft opgezocht, waardoor ze de Bijbel is gaan lezen. Nu spreekt ze bij ieder bezoek over de Heere.

Het is voor Mmapula niet makkelijk om ons te helpen. Ze ervaart achterdocht bij de bevolking in Hammanskraal; er wordt veel over haar gepraat. 'Waarom gaat zij naar de Bijbelklassen? Waarom praat ze veel met de mensen van Bethlehem? Wil ze geld? Voelt ze zich meer dan wij?’. Naast deze achterdocht is het lastig om vriendschappen te leggen met leeftijdsgenoten, die in tegenstelling tot haar, vaak in het weekend veel alcohol drinken en hun lichaam weggeven.

Bijbel lezen bij 'koko Ellen'

Het volgende voorbeeld laat ook zien dat er strijd ontstaat, wanneer mensen kiezen om naar de Bijbelklassen te komen.

De vrouw rechts op de foto is 'koko Ellen' die op 80 jarige leeftijd voor het eerst de Bijbel is gaan lezen nadat ze op onze tuin werkte. In haar levenstijl zie je veranderingen. Voorheen aanbad ze haar voorouders, maar hier heeft ze afstand van genomen. Ze komt trouw naar de Bijbelklassen en ze is een aandachtige luisteraar. Regelmatig ga ik, samen met anderen vrouwen, naar haar toe om Bijbel te lezen en te bidden. Het is inmiddels een betrokken en hechte groep geworden, waardoor ze elkaar doordeweeks vaker op zoeken om de Bijbel te lezen, ook als ik er niet ben. Ook moedigen ze elkaar aan om naar ons center te komen voor de Bijbelklassen. Dat is mooi om te zien, want ze hebben elkaar nodig.

Daartegenover hoorde ik tijdens een bezoek dat er verhalen rondgaan dat 'koko Ellen' ons 'bewitcht' (ook wel, hekserij met ons bedrijft) en ons in haar macht heeft. Hoewel het voor mij geen verrassing was, raakt het mij wel om op deze manier geconfronteerd te worden met de tegenstand. Ik moet dan denken aan de woorden die de Heere tot mij sprak: ‘Daarom verdraag ik alles om de uitverkorenen, opdat ook zij de zaligheid zouden verkrijgen, die in Christus Jezus is, met eeuwige heerlijkheid.’ (2 Timotheus 2:10).

In al deze situaties weet de Heere volmaakt welke geestelijke strijd er gaande is op het veld. Er is gebed nodig voor de mensen die naar onze Bijbelklassen willen komen om zich staande te houden en om de lasteringen te verdragen.

Als het geregend heeft, veranderd de weg in een rivier naar Hammanskraal

Lessen uit het veld

Ik leer veel van de vrouwen uit het veld. Zo vertelde Mmapula mij bijvoorbeeld dat ze geen eten meer had. Haar potten, waar normaal gesproken rijst of maismeel in zit, waren leeg. Haar kinderbijslag van zo 100 euro per maand was ook op. Haar man heeft haar verlaten. En ze heeft vier kinderen, waarvan twee pubers. Ze zou met een lege maag naar bed gaan. Maar ze was niet moedeloos en vertelde me: ‘Pasgeleden zei één van jullie dat de Heere zegt: ‘Verblijdt u in den Heere te allen tijd; wederom zeg ik: Verblijdt u.' (Fillipenzen 4: 4). Ik begrijp het niet, maar toch dank ik de Heere'. En de Heere heeft voorzien.

Ook van de kinderen leer ik veel. Zo zie ik nog levendig een jongentje van zo'n 9 jaar oud voor mij. Hij pastte stralend de tweedehandse schoenen en kleding die ik hem gaf. Het was precies zijn maat. Zijn moeder vertelde mij dat zijn vader twee jaar geleden is omgekomen tijdens een schietpartij. Ze bleef alleen achter met twee kinderen, zonder inkomen. Stil zat het jongentje te luisteren toen zijn moeder haar levensverhaal aan mij vertelde. Toen de moeder hem zag zitten aan het einde van haar verhaal kreeg ze tranen in haar ogen. Ze zei: 'Hij bid elke dag voordat hij gaat slapen en komt graag naar jullie Bijbelklassen en verteld mij hierover, hij geeft mij het goede voorbeeld. Ik drink vaak te veel alcohol.' De volgende dag kwam hij in center rennend op mij af om mij nogmaals een knuffel te geven.

Ik leer hier elke dag weer dat rijkdom echt niet vanzelfsprekend is. Wat heb ik onverdiend veel ontvangen van de Heere. En wat heeft de Heere ons met veel rijkdom in Nederland gezegend.

Hartelijke groet,
Marieke