Hiermee Marieke se gereelde nuusbrief. Kortom, ons deel die jongste verwikkelinge van Suid-Afrika. Lees lekker!
Eerste indruk
Na een lange reis van ruim 10 uur arriveerde ik op 19 april in Zuid-Afrika. Teunie, de andere veldwerker, haalde mij op en bracht mij naar mijn appartement. Ik kwam in het donker aan, want er was even geen stroom. Stroom kan soms een tijdje uitvallen, dat heet ook wel 'loadshedding’. Nadat ik in het donker mijn bed op had gezocht viel ik, na een vermoeiende reis, snel in slaap. De volgende ochtend kon ik pas goed kijken waar ik terecht was gekomen. De natuur rondom het huisje is prachtig! Ik kan iedere ochtend in de zon ontbijten. Omdat het hier minder veilig is, is alles goed beveiligd en achter hekken.
In de dagen die volgden ging ik al mee naar de velden en maakte ik kennis met de bevolking. In de afgelopen maanden had ik in mijn hoofd een voorstelling gemaakt van de velden, maar de realiteit is zo anders. In het bijzonder raakte de gebrokenheid in de samenleving mij. Er is veel (seksueel) misbruik, werkloosheid (ongeveer 1/3 van bevolking), criminaliteit en drugsgebruik. Als ik over de wegen rij, zie ik overal mensen die wat proberen te verkopen of aangeven werk te zoeken. Als het vuilnis langs de weg staat, zoeken mensen hier nog voor hen waardevolle spullen uit. Het is voor sommige mensen echt óverleven.
In contact met de bevolking
St. Bethlehem werkt o.a. in Hammanskraal, een werkveld waar st. Bethlehem een eigen terrein heeft. Hier staat ook het ouderenhuisje (elderly home). In de afgelopen weken heb ik meegelopen en kennis gemaakt met de patiënten en caregivers.
Ik heb met Teunie verschillende 'home visits gedaan; we bezochten ouders van de kinderen die naar de Bijbelklassen komen. Bij de 'home visits' gaat een vertaler en een werker mee vanuit de lokale bevolking, die vragen stelt over levensomstandigheden en opmerkingen noteert. Aan het einde van de gesprekken leest Teunie een stukje uit de Bijbel en gaan we hierover in gesprek.
Er is veel onkunde over het geloof. Bijna iedereen die we tegen komen geeft aan christelijk en gelovig te zijn. Vaak hangen ze de leer van algemene verzoening aan. Het is dan soms moeilijk om hierover het gesprek aan te gaan, maar God's Woord biedt hierin veel houvast.
Bijbelklassen
De afgelopen weken heb ik veel bijbelklassen bijgewoond van Teunie en Job. Er worden bijbelklassen gehouden in Hammanskraal, Refilwe en in Tswaraganang. Het is bijzonder om te zien dat er zoveel kinderen komen, in Hammanskraal komen er zo'n 150 kinderen. De kinderen van het weeshuis in Tswaraganang hebben veel vragen over de Bijbel. Ik vind het heel mooi en bijzonder om dat te horen.
In Refilwe zijn de groepen wat kleiner. Daar heb ik in de afgelopen weken drie keer een Bijbelvertelling gedaan. Dat vond ik spannend; in het Engels spreken, rekening houden met een vertaler en andere werkers die meeluisteren. Ik vond het wonderlijk om te merken dat het wel goed ging en dat mijn Engels de laatste maanden verbeterd is
Het is zo mooi om iets vanuit het Woord aan de kinderen mee te kunnen geven, ondanks alle gebrek. De woorden: ‘Ik bid niet alleen voor dezen, maar ook voor degenen die door hun woord in Mij geloven zullen’ (Joh. 17:20) - waren mij later tot troost. Christus is de grote Voorbidder en van eeuwigheid heeft Hij Zijn volk gekregen. Dan is niet te begrijpen dat de Heere nietige, zondige mensen wil gebruiken om Zijn Woord en glorierijke daden te verspreiden en hierdoor Zijn uitverkoren kerk toe te brengen. Een ontelbare menigte uit álle volken zal toegebracht worden. Ook onder de zwarte bevolking.
'Garden of Hope'
In Hammanskraal hebben we de ‘Garden of Hope’. Hier werken circa 100 vrouwen op de tuin. Mooi om te zien dat er zo ook werkgelegenheid wordt gecreëerd. Iedere ochtend is er een opening en Job houdt voor de vrouwen regelmatig een meditatie.
De vrouwen dragen allerlei hoofdbescherming tegen de zon, dat is erg leuk om te zien.
Tot slot
Ik schrijf deze nieuwsbrief als ik bijna terug hoop te gaan naar Nederland. Het voelt dubbel om hier alles achter te laten. Ik zal het gaan missen. De bevolking, de collega’s en het land hebben een plekje in mijn hart gekregen. Tegelijk zijn er moeilijke momenten geweest zoals het besef dat ik mijn familie, vriend(inn)en, de gemeente en mijn vorige werk ga achterlaten. Ook dat alles hier vreemd is, kon mij soms echt even overvallen. Ik besef nu meer dat het veel tijd gaat kosten om de cultuur en de taal een beetje leren kennen. Toch is het ook mijn verlangen om hier weer naar terug te gaan. Zeker nu ik weet hoe ontzettend veel werk hier is en hoe groot de nood is.
D.V. 17 juni heb ik een afspraak bij de Ambassade voor het aanvragen van mijn visum. De definitieve vertrekdatum naar Zuid-Afrika is afhankelijk van deze aanvraag. Mogelijk zal dit eind augustus of begin september zijn. Ook dit ligt in de handen van de Heere.
Ik wil iedereen hartelijke bedankten voor al de steun en het meeleven de afgelopen tijd! Willen jullie komende tijd blijven bidden voor de zendingswerkers, de veldwerkers, de lokale medewerkers en de bevolking? Dat het werk gezegend mag worden en er een rijke oogst mag komen (Psalm 118:12, berijmd). De satan weet ook van het werk hier en zal er alles aan doen om dit tegen te houden. Gebed is hierin zo nodig!